سهم من از دنیا تو بودی و یه خونه رو ابرا
خدا شاهد بود عاشقونه دوست داشتیم هم را
چشمه ای بودی از عشق که سیرابم می کرد
می زدودی از وجودم خستگی و غم را

اما دست سرنوشت تو را از این خونه پَر داد
تک و تنها موندم با یه قفسِ بی روزن و تنگ
خاطراتو دوره کردن کار هر روزم شد
من نبودم بی وفا ،نبودم به خدا دل سنگ

بودنم بدون تو
مثه طوفانیه که
به آشوب می کشه
این دل دیوونه رو

بودنم بدون تو
گوشه گیرم می کنه
نمی ذاره بس کنم
گریه و بهونه رو

کاشکی که بر می گشت
گذشته باز دوباره
تو کنارم بودی
توو خونه رو ابرا

کاشکی که بر می گشت
اون روزای خوب که
می دیدیم از بالا
سیاهی یه شب را