وقتی ترانه میشدی..
وقتی ترانه میشدی
سفره ی شب پر از بلور
غیبت من حضور تو
حضور زندگی و نور
وقتی ترانه میشدی
غرور واژه می شکست
صدام به پای سفره ی
دلی که زاره مینشست
وقتی ترانه میشدی
قلب من از ستاره بود
تودل واژه های مرگ
تولدی دوباره بود
ترانه ی منی و من
صدای زندگی شدم
به پای تصویر چشات
نماد بندگی شدم
ترانه ی منی ولی
بهانه داری تو چشات
هوای کوچ و پر زدن
لونه گذاشته تو نگات
#آزاده_ربانی