توو این روزگار عجیب و غریبب

نی آدم ابزار یکدیگرن!

مثه جمعه بازاره این زندگی
که ارزون همه، آدمو می خرن

یه عده که ارباب موروثیَ ن
واسه دلخوشیشون باید دود شی
باید زندگیشونو روشن کنی
مهم نیس بسوزی و نابود شی

# . . . . . . . . . . . . . . . . . * . . . . . . . . . . . . . . . . #
شنیدم که رندی آهسته گفت:
“چنین است رسم سرای درشت
گهی پشت به زین و گهی زین به پشت”
# . . . . . . . . . . . . . . . . . * . . . . . . . . . . . . . . . . #

مثه پله از روت بالا می رَن
مثه خودرو دائم سوارت می شَن
چون افسار دنیا توو دستاشونه
به هر سمتی میخوان اونو می کِشن

همه آدما از یه آب و گِلَ ن
که در ظاهر اعضای یه پیکرن!
اگه سعدی هم زنده بود می نوشت
بنی آدم ابزار یکدیگرن!

# . . . . . . . . . . . . . . . . . * . . . . . . . . . . . . . . . . #
شنیدم که رندی با پوزخند گفت:
“چنین است رسم سرای درشت
گهی زین به پشت و گهی زین به پشت!
# . . . . . . . . . . . . . . . . . * . . . . . . . . . . . . . . . . #