قدم میزنم این کوچه هارو که

ی ردی ازت بشه پیدا کنم

ی بغضی توی حال این هواس

که میخوام رهاشم خودم از خودم

ی زندونه تهران بی تو برام

بریدی ابد رو تن کوچه ها

ببین من چقدر پی تو گشتم

که  تصویرت حک شدروی خونه ها

نفس میکشم این هوایی روکه

سراسر آلوده به نبودته

ببین من مریضم با این وضعیت

بیا ریه هام نیازش وجودته

ببین ماه دراومد از پشت ابر

زدم میخ چشمامو محکم به در

شاید که دلت سوختو اومدی

بگیر جونمو منو هم ببر