رگ و ریشه های همین بغض ساده                     به یک اتفاق زمینی رسیده

به یک آدم پاک و یک بغض مبهم                       از این سیب قرمز بچینی رسیده

شبیه تمام درختان زردم                                   به فکر بلوغی که آلوچه داره

از این غصه هایی که یک مرد شاعر                  زبن بست تاریک این کوچه داره

فراری از این شهر بی حس و حالم                     به دنبال یک کوه و این حجم دردم

به دنبال یک راه بی انتها که                             به این شهر و کوچه دیگه بر نگردم

تو داری به حال خودش می گذاریش                  جهانی به اندازه چشم تو داره

یه کودک که از سایه می ترسه هر جا                 پناهگاه امنی به خشم تو داره

زمین پست پسته ، زمین مست بغضه                  زمین کوچه های پر از کینه داره

دلی پر زنفرت خیابون اینجا                             از اونیکه هی سیب میچینه داره

تو نسل زمینی من از نسل گندم                     تو احساس سنگی من احساس شبنم

تو دنیای پستی پر از کینه داری                        شبیه نگاهت ولی من پر از غم