محکم شبیه کوه ایستاده
پشت و پناه کودکی نازه
دنیا گرفته مردشو اما
داره یه مرد دیگه می سازه

گرمای آغوش پر از رنجش
لالایِ خواب خسته ی من بود
زیباییاشو زندگیشو داد
پای کسی که پاره ی تن بود

هرگز نفهمیدم چه جور از درد
بین تموم گریه ها خندید
مدیون اشکاشم که هر لحظه
از گونه هاش آروم می غلطید

لعنت به هر چی قسمت و تقدیر
دنیای ما دنیایی نامردِ
میخونم از تکرار هر خط چین
مادر همون آیینه ی دردِ

لالا بخواب ای مادرم لالا
دلواپس رؤیای فرداتم
آغوش گرمت مال من بودُ
حالا پناه خستگی هاتم

ترانه سرا:

#زهره_پوربابکان