شتاب مکن
که ابر بر خانه ات ببارد
و عشق
در تکه ای نان گم شود
هرگز نتوان
آدمی را به خانه آورد
آدمی در سقوط کلمات
سقوط می کند
و هنگام که از زمین برخیزد
کلمات نارس را
به عابران تعارف می کند
آدمی را توانایی
عشق نیست
در عشق می شکند و می میرد
احمدرضا احمدی
ساده بگم دهاتی ام اهل همین نزدیکیا (محمدعلی بهمنی)
بازیچه ی خیال شدن به سرابی سیراب شدن (محمود مشرف آزاد تهرانی)
آنچه از عمر سبکرفتار میماند به جا (صائب تبریزی)
که هر که در صف باغ است صاحب هنریست (پروین اعتصامی)
آن که خندید چرا، آن که نخندید چرا؟ (قیصر امین پور)
گفتار نکو دارم و کردارم نیست (ابوسعید ابوالخیر)
