سه شنبه های ِ امسالم چه خوبن

که تو میای پیشم از راه دوری

میای تا توی آغوشم بگیری

بدون این که پشتش باشه زوری

الفبایه سی و دو حرفیه من

تو این روزای احساسی سه حرفه

درسته که زمستونه ؛ ولی مرداده دستات

توی ِ دنیای ِ ما فقدان ِ برفه

جهان بینی ِ من تو این دقایق

تویی که رو به روی من نشستی

تویی که با حضورت توی ِ دنیام

همه مرزای ِ تردید و شکستی

چقد این روزا درگیر ِ چشاتم

چشایی که پر از حرفِ نگفتن

چشایی که در عین ِ سبز بودن

با رنگِ مشکیه چشمام جفتن

دوباره دستِ تو روی ِ لبامه

سرم رو شونه های مهربونت

دارم می نالم از روزای ِ دوری

دوباره سقف رویام آسمونت

ما انقد سرخوشیم از این رسیدن

که یادمون می ره فردا تو راهه

که فردا تو توی ِ شهرت ، من اینجا

دوباره همنشین ِ ما یه آهه