من پر از دلشوره نبودنت،غرق می شم تو لحظه های بی کسی

به خودم می گم یه کابوسه فقط،وقتی می ری و بهش نمی رسی

من یه عمره که تو این ثانیه ها،به وابسته شدن گرفتار شدم

یا شاید هنوز توی خوابی بودم،با تو و اومدنت بیدار شدم

یه ترسی توی دلم همیشه هست،نکنه یه روز بری ازم دور بشی

یا یه روز،یه جا،مثله یه حادثه،به نبود این رابطه مجبور بشی

تو خیال بودن و نبودنت،بغض من دوباره بی صدا شکست

اما دوست داشتن تو عادتمه،می دونم تا ابد و همیشه هست