زمونه

زمونه ای که آدماش                      همه شدن از یه قماش

خود خواه و حسود و حریص             تنها میشن یواش یواش

زندونی هوس میشن                     با شیطون هم نفس میشن

قلباشون از سنگ میشه                 پرنده ی قفس میشن

 

بیا دلو بکن ای یار                           از حرص و مال روزگار

باید بذاری و بری                            آخه تو نیستی موندگار

نشون بده که می تونی                  شیطونو از خودت برونی

بزنی بیرون از قفس                       دوباره از عشق بخونی

https://www.academytaraneh.com/103783کپی شد!
509