خسته م از حرف های تکراری
دوستت دارمای دل خوش کن
دوستی های خام و بی سروته
با یه مشت آدمای دل خوش کن

را برا(ه) رنگشون عوض میشه
روی آفتاب پرستو کم کردن
انقدر تو لجن لمیدن که
عین قورباغه ها ورم کردن

“خنده های من از ته دلمه
خنده های اونا یه دامه فقط
تنهایی آخرین رفیقمه که
همقدم با منه تا آخر خط”

خسته م از نقش های بی معنی
چهره هایی که گم شده تو گریم
تا کجا توی این نمایش محض
باز هم این مسیر پوچو بریم؟

این که تنها بشی شرف داره
به تموم ضیافتای دروغ
عشق محتاج خلوت خودشه
گم میشه توی کافه های شلوغ

“خنده های من از ته دلمه
خنده های اونا یه دامه فقط
تنهایی آخرین رفیقمه که
همقدم با منه تا آخر خط”