زخمی تر از اونم که برگردم/

می رم از این دنیای کیش و مات/

وقتی منو دستات پس می زد/

دست رفیقم بود تو دستات/

گرگ بودی پوست بره تن کردی/

سهمم ازت زخمای کاری بود/

وقتی واست عادی شدم رفتی/

عشقت اصیل نه٬اعتباری بود/

مث مترسک توی جالیزا/

دنیای من انبوه حسرت شد/

تاوان بی رحمی تو من دادم/

قصه شدم دردام عبرت شد/

یه آدمک چوبیه بی روحم/

چیزی ازم باقی نمی مونه/

چند تا کلاغِ شوم بدبختی/

رو شونه هام آواز می خونه/

دنیای پوچی رو برام ساختی/

انگشت نمای شهر متروکم/

رویام داره کابوس می بافه/

حالا به سایه هام مشکوکم/

اردیبهشت۹۵