نمیدونم کجای این دنیام
بعد تو هیشکیو نمیشناسم
حسم اینه که بی تو می میرم
آره شاید زیادی حساسم

تو یه جوری گذشتی از من که
دلم از دست رفتنت خونه
جای خالیت مثل جای فشنگ
توی قلبم همیشه میمونه

از همون موقعی که تو رفتی
دیگه قلبم به مرگ محکومه
دیگه هیشکی سراغ من نمیاد
مثل پرونده های مختومه

با خیالت قدم زدن خوبه
دست هاتو به فرض می گیرم
دیگه اشکی نمونده تو چشمام
بغض ابرا رو قرض می گیرم

گفتی دارم می افتم از چشمات
این شکستن برای من کم نیست
من از این ارتفاع می ترسم
این سقوط بزرگ حقم نیست

زندگیمی، بهم نگو دیگه
باید از زندگیم دس بکشم
عطرت اکسیژنه، اجازه بده
توی آغوش تو نفس بکشم

بابک سلیم ساسانی