سکوتم قصه تنها شدن بود/ تو به من جرأت فریاد دادی

نمی تونم ازَت دلگیر باشم/ تو خوبی رو به قلبم یاد دادی

کنارم بودی اما من چه آسون/ تو و احساسمو انکار کردم

ولی تو خلوت هر روز و هر شب/ دوباره اسمتو تکرار کردم

چشامو روی هر کی جز تو بستم/ مبادا که دلم روزی بلرزه

می دونم زندگی کردن بی تو/ واسَم یه لحظه حتی نمی ارزه

همیشه ترسم از تنها شدن بود/ از اینکه عشق تو قلبم بمیره

از اینکه تو نفس تنگی تکرار/ کسی نباشه دستامو بگیره

رگ خوابمو دست عشق دادم/ تا دلواپسی از دنیام کم شه

روزایی که کسی فکر کسی نیست/ یکی باشه پناه آخرم شه

حضور تو شروع دلخوشی هاس/ تو روزایی که دل درگیرغصهَ س

بیا این فرصت و از هم نگیریم/ که فردا مرگ ما پایان قصهَ س

ترانه سرا: رحمان خرامان