خونه ی قدیمی
یـــه خونــــه ای یه گــــــــــوشه
توو کوچـــــــــــه ای اسیـــــــــره
با یـــــــــاد خـــــــاطراتـــــــــــش
دلـــــش رو غـــــــم میگیــــــــره
یـــه خونـــــــــــه ی قدیمـــــــــی
یه خستـــــــــــــه از زمونــــــــه
کـــه عمــــــــق دردش انگــــــار
قـــــــــد یـــــه کهکشونــــــــــــه
زخمیـــــــــــــــــــه حالو روزش
جــــون بــه لبــش رسیــــــــــده
فریـــــــــــاد بـــی صداشـــــــــو
خـــــــــدا فقــــــط شنیـــــــــــده
میگـــــــــه یه روزی اینجـــــــــا
درختـــــــــی بود و باغچـــــــــه
اتـــاقــــــــای تـــــوو در تـــــوو
ایونو چند تا طاقچـــــــــــــــــــه
فاختـــــه هــــــــــا توو پنـــــاهم
چه لونه ای می ساختـــــــــــــن
بچه هـــــــــــــــا وقت بــــــازی
غوغـا به پـا می نداختـــــــــــن
اون میونم حوضـــــــــــــــی بود
حوضـــــی به رنگ کبــــــــــــود
هر شب یه قاب عکســــــــــــــی
انگاربــــــرای مــاه بـــــــــــــود
میگه چشامــــــــــــو هـــــر روز
با خنــــــــــــده وا مـــی کـــــردم
طلـــــــوع خــورشیــــــــــــدو از
اون دور نگـــــــــــــا می کــردم
ولــــــــی حـــــالا می بینــــــــــه
ازش چـــــــه دل بـــــــریـــــــدن
محبتــــــو مـــــــــث گـــــــــــــل
از تــــــوو دلاشون چیــــــــــدن
کاشکـــــــــــی کبوتر عشـــــــق
بازبشینــــــــه روو تنـــــــــــش
غبـــــــــار این بخت شـــــــــوم
پــاک بشـــــه از پیــر هنـــــش
ولــــی بایـــــــــــد دوبـــــــــاره
بشینــــــه توو حصـــــــــــارش
تــــوو این غروب غمگیــــــــن
چه تلخــــــه روزگــــــــــــارش