تَنفس
چرا تو رفتی دَمِ تیر
که تیر بشینه به گلوت
تنفسات چه سنگینه
وقتی میشینم رو به روت
هر گازِ خردلی زدن
تو با شهامت ایستادی
برایِ خاک و وطنت
تو حتی جونتم دادی
سنگر با هر ضربه شکست
تا که پناهتون باشه
ندیدنِ اون نفسات
قلبمو از هم می پاشه
بخندو باز بگو برام
خاطره های سنگرو
از کپسولِ اکسیژنو
همسنگرای پَر پَرو
توو این مُحرمِ غریب
یه خواسته دارم ای خدا
تنفسُ نگیر ازش
به حقِ دشتِ کربلا
………………………………………………………………………
این ترانه تقدیم به همه ی جانبازانِ شیمیایی که واسه خاک و ناموس از همه چیز گذشتن…
سامان حافظی
آقا بهزاد =D> من خوشم اومد 3بار خوندم پشت سر هم بعد کامنت دادم ایراد فنی داره ولی روایت قصه عالیه
مریم سپید
@};-
مرتضی تلیکانی
@};- @};-
حسن عرب لاریمی
کار ارزشی و زیبایی بود @};- @};- @};-
نيما سكوت
درود بهزاد جان احساس خوبی تو کار بود ولی جسارتا فکر میکنم به جای تنفس نفس میگفتی بهتر بود مثلا تو این مصرع "تنفسات چه سنگینه" اگه میگفتی چه سنگینه نفسات فکر کنم بهتر بود موفق باشی
وحیدی(سورمه)
سلام آقای صنعتی بسیار زیبا موفق باشین لایک 3 تقدیمتون =D> =D> =D> =D> =D> =D> =D> @};- @};- @};- @};- @};- @};-
تهِ کدوم مسیر،سرِ کدوم مزار؟
بامن بمان
امسال، سال منه ☃️
آوازِ قو
فرشته بودن