ما دو تا غریبه ایم
اگـــه از بــــودن ِ بـا تــو
فقط هم سقفیه سهمم
ازین احساس ِ سردرگم
دیگه هیچی نمی فهمم
اگــــه تقـــویم ِ رو دیــوار
داره رد میشه آهستـــه
بهت می گه برا این عشق
دیگه نیسی تو شایستـه
نمی دونم که چن وقتــه
جدا از من ، تــو اینجـایی
داری موهــاتو می بـافی
تـــــو بی انــــدازه زیبائی
حسابش دیگـــه در رفته
که چن وفته با هم قهریم
مـــــــــا انگاری دو تــا آدم
توو یک خونه توو این شهریم
تـــو حالـــم رو نمی فهمی
نمی بینی کــه غـــم دارم
نمــی فهمی تـوو این روزا
فقــط چشمــــاتو کم دارم
نمـــی بینــی کـــه دنیامو
واسه لبخنــــد ِ تــــو دادم
تــــو یک بـــرگ خــزونی و
منـم ، انگاری تُن (د) بادم