تو خونه ای که عشق خوابیده ، هر جور میشد زندگی کردیم

امروزه ما مثل یه کابوسه ، باید به روز قبل برگردیم

از گریه های هم نمیترسیم ، با خنده های هم نمیخندیم

این خونه بی احساسو دلگیره ، وقتی پر از تنهایی و دردیم

عشقی که بین ماست خوابیده ! هر شب براش لالایی میخونیم

دنیای ما اندازه ی هم نیست ما هر دومون خوب اینو میدونیم

با هم ولی از هم جدا بودیم این بدترین احساس دنیا بود

یک عمربا همدیگه جنگیدیم غافل از اینکه عشق اینجا بود !