متروی تهران
متروی تهران»
غمگین ترین آدم تو این شهرم…
وقتی خیابونا پر از برفه…
از برج میلاد تا به آزادی…
بی تو برام یک عالمه حرفه…
من متروی تهران و میشناسم…
با نقشه نه ،از عطر رو شالت…
چن ساله که چشمای من اینجا…
تو ازدحام میگرده دنبالت…
با تو مگه جای نشستن بود…
تهران و قده حال و احوالی…
حالا توی هر قدمم بی تو…
یک صندلی ،یه نیمکت خالی!…
دربندو تو نشون من دادی…
حالا خودم دربند چشماتم…
از اولم تو بازی ِ با تو …
فهمیده بودم کیشم و ماتم….