چشمم به آسمانُ و شبے کہ ستاره نیست
امشب دلم گرفتہ ولے راه چاره نیست

تاریکے شب استُ و سیاهے زلف تو
تنها به خاطرست و مجال نظاره نیست

امشب دوباره ذهنِ مشوِّش، و خاطرات
ذهنے ک خاطراتِ درونش شماره نیست

لعنت ب خاطراتِ خوشِ تلخ تر زِ زهر
جز کشتنِ شبانه ی روحم ک کاره نیست

رفتی،نگاهِ ماتِ من و پاسخی عجیب：
"در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست"