مجازی
دلم پر،ولی پشت من خالیه
همیشه به تنهایی یام دلخوشم
منم با همین گوشی و زندگی
کی گفته دارم وقتمو میکشم
من از ادما ضربه خوردم همش
که به دوری از جمع راضی شدم ..
به زخمای قلبم چه بی اعتنام
از اون لحظه ای که مجازی شدم
نشستم یه گوشه که خلوت کنم
نشستم یه گوشه توو لاک خودم …
یه گوشی شده کل دنیای من
منم غرقه دنیای پاک خودم
تو این روزگاری که غم مسریه
غمامو با این گوشی کم میکنم ..
دلم کل شب رو به گوشیم خوشه
من هرشب به حرف دلم میکنم
اگه واقعیت برام تلخ بود
اگه زندگی تو فشارم گذاشت ..
منم با یه دنیای بی درد و غم
منم با یه گوشی که تنهام نزاشت
علی یاری
سلام زیبا بود یه نکات ریزی هم اگه توجه میشد بهش بهتر میشد میتونستی به جای استفاده ی بیش از حد گوشی تعابیر دیگه ای که ارتباط مستقیم دارند با دنیای مجازی رو بیان کنی مثل کاره زیبای مصطفی گل محمدی موفق باشی نا امیدی ممنوع
بانوی ترانه های عاشقانه-ژیلاقنبری
سلام کار زیبایی بود فقط منم مثل آقای بهاری زاده آخرش رو نفهمیدم چی شد تو این روزگاری که غم مسریه غمامو با این گوشی کم میکنم .. دلم کل شب رو به گوشیم خوشه من هرشب به حرف دلم میکنم سپاس
علی عزیزی
به به ببین کی اینجاست مهدی نوروزی عزیز سلام و درود دلمون برای ترانه های قشنگت تنگ شده بود البته خودت با این ترانه کم و بیش دلیل این دوری رو بیان کردی :)) امیدوارم هر جا هستی سلامت باسی شاد باشی دوست قدیمی
امین بهاری زاده
سلام مهدی نوروزی عزیز کار زیبا و جالبی بود...جا برا بهتر شدن و فضاسازی بهتری داره...احسنت... با این قسمت ترانه ت ارتباط برقرار نکردم...البته هم از لحاظ ساختاری و هم از لحاظ مفهومی این قسمت بنظرم اشکال داره ... تو این روزگاری که غم مسریه غمامو با این گوشی کم میکنم .. دلم کل شب رو به گوشیم خوشه من هرشب به حرف دلم میکنم
تهِ کدوم مسیر،سرِ کدوم مزار؟
بامن بمان
امسال، سال منه ☃️
آوازِ قو
فرشته بودن