برمودا…
تو بد هوایی بی تو تبعیدم…
افکار من مات و پریشونه…
اینجا«آمازون» نیست باور کن…
اما تمام سال بارونه…
گل بوته های فرش زیر پام…
روییدن از بس اشک باریدم…
انگار هیچ کس جز تو زیبا نیست…
از وقتی که عکس تو رو دیدم…
قبل از تو من یک مرد معمولی…
یک آدم خاکستری بودم…
قبلا تو چشم مردم این شهر…
کلا یه جوره بهتری بودم….
تا اینکه عشق تو رسید از راه…
کل معادلاتو بر هم زد…
ترکیب تو با من معلق موند…
آیندم و یه رنگ مبهم زد…
حالا خیالم پاک آشفتس….
من «برمودای» پرت و مرموزم…
هیچ کس سراغم رو نمیگیره…
مثل «رابینسون کروزوس» روزم….
آزاده ربانی
سلام جناب مقامی..بسیار عالی و عالی . لایک هم که همون بروزرسانی موقع تایید ترانه تون تقدیم شد. @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};-
نيما سكوت
درود مهدی جان خوب بود فقط جسارتا حال و روز رابینسون چطور بوده که به اون اشاره کردی رابینسون اگر یک عاشق بوده که توو کتابها اومده مثل فرهاد و خسرو ناپلئون و غیره اشاره درستیه اما اینجا به نظرم خیلی جالب نبود @};- @};- @};- @};- لایک
تهِ کدوم مسیر،سرِ کدوم مزار؟
بامن بمان
امسال، سال منه ☃️
آوازِ قو
فرشته بودن