ای که موهای تو موج دریاست , مثل مینیاطورای رو چینی
پریِ قصه های رویایی , واسه دنیا نگینِ تزئینی

عمق زیباییِ یک پاییزی , خش خشِ برگهای پژمرده
رعشه ی عاشقانه ای هستی , که رو اندامِ تنم میشینی

عشوه ی نازِ هر زمستونی , ساکت و سرد اما دلچسبی
مثل تلخی قهوه تو سرما , خواب رو از چشام میچینی

پرِ از حرارت و زیبایی , مثل خورشیدِ عصر تابستون
اهل دنیای دیگه ای هستی , گم شده توی عصر ماشینی

یه جهان توو چشات خلاصه شده , دل بریدن ازش , ممکن نیست
اگه حتی بشه به قدر یه عمر , دلخوشم به همین جهان بینی

مرگ بی تو مسلمِ بانو , حق من نیست بی تو تنها شم
مرگ نا چیزِ در برابر عشق , توی هر مکتب و هر آئینی