کوچه

تو که ساک بستی ، نمازم شکست
با پای پیاده مسافر شدم
غمِ فاصله روو وجودم نشست
و بعدِ عبورِ تو ، شاعر شدم

از این خونه رفتی که من باشم و
به هرچی که مونده حسادت کنم
به شهر بدون تو شاید ، ولی
محاله به این کوچه عادت کنم

به بارون نمیشه بگی که نبار/ بگی خاطراتم رو یادم نیار
بهم گفته بود عطر بارون خوشه / حالا بوی بارون منو ، میکشه

هنوزم سرِ جاشه هرچی که بود
هنوز کوچمون گرم دلتنگیه
کجایی ببینی درِ خونموون
الان چند ساله ، همون رنگیه

کجایی ،، ؟ غروبا تو هم یادی از
منو خونه ی سابقت میکنی ؟؟
کدوم شهر بعد از تو جای منه
کدوم کوچه رو عاشقت میکنی ؟

چقد اسم تو توو گلوم بغض شه؟
چقد پیش مردم رعایت کنم ؟
به شهر بدون تو حتی نشد
چجوری به این کوچه عادت کنم ؟
محاله به این کوچه عادت کنم
نیما رستگار

لینک دکلمه با صدای خودم

http://www.radiojavan.com/mp3s/mp3/Nima-Rastegar-Koocheh

از این نویسنده بیشتر بخوانید:

https://www.academytaraneh.com/82747کپی شد!
1153
۱۶