بازی روزگار یادم داد

عمر هر برد و باخت کوتاهه

پس نسوزون دلی که میسوزی

چاه کن آخرش تهه چاهه!

ما کنار همیم ..نزدیکو

قده صد کهکشون از هم دور

خسته از زندگی ازاین تکرار

تشنه موندیم کنار برکه ی شور!

شاید این انتهای یک راهه

یا شروع یه قصه ی تازه

زندگی مثل صحنه ی جنگه

هر کسی کم بیاره میبازه!

باید این جاده رو تمومش کرد

با همین پای زخمی و خسته

به عقب بر نگرد و تند برو

رد شو از کوچه ای که بن بسته!

شهر مون توو طلسم خفاشو

ما جماعت ، اسیر پاییزییم

تلخه اما یکی یکی آروم

مثل برگ از درخت میریزیم

توی هر کوچه و محله یه بمب

دیر یا زود منفجر میشه

پس قرنطینه باش وقتی غم

مثل ویروس منتشر میشه!

( عباس مقدم )

@moghaddam2255