علی رمضان نژاد

سیاره ی وحشت

توی سیاره ی غم و وحشت

تو دلِ  کهکشـانِ  سردرگم

عرصه رو تنگ می کُنیم واسه هم

ما که به همدیگه می گیم مَردم

 

از همون عصرِ آدم و حوّا

یکی میشد خدا، یکی بَرده

تا حالایی که مَنصبِ ظلمو

یکی مثلِ ترامپ پُر کرده

 

از همون موقع تا همین حالا

پیش می ره با قانونِ جنگل

دنیایی که ژِنای معمولیش

بَرده میشن واسه ژنِ انگل

 

دنیای بی حساب کتابی که

یا تو باستانه یا توی وُسطا

واسـه ی  اقتدارِ  پوشـالی

سیرک می سازن از فرودستا

 

آسمون به قفس بَدل می شه

خیابونم به کوچه ی بُن بست

قتلِ عام و تجاوز و قحطی

تا دلت خواست از این خبرها هست

 

توی سیاره ی عجیبی که

آدماش از غمِ هم خوشحالن

اعتماد و غرور و ناموست

بهترین ها  واسه لگدمالن

 

علی رمضان نژاد

 

 

از این نویسنده بیشتر بخوانید:

https://www.academytaraneh.com/112372کپی شد!
538