ای بزرگ بی کرانه
ای عزیز ای جاودانه،ای بزرگِ بی کرانه
ای که هر حرفُ کلامت غزلُ شعرُ ترانه
.
ای پیام آور خوبی که پر از حمدُ سپاسى
شوق خوندن یه آیه توو شب بیمُ هراسى
.
با تو هر کسی میتونه رنگ خوشبختی بگیره
حتی امروزم برای داشتن تو خیلی دیره
.
یاد تو هر جا که باشه بی کسی خاطره میشه
بسکهخوبُ مهربونی میشهاز تو گفتهمیشه
.
مگه میشه تو رو دیدُ از ندیدههاسخن گفت
از بزرگىِ شب و روز یا حقیرى مثه من گفت
.
مگه میشه تو رو داشتُ بهتر از تو آرزو کرد
مگه بی اسم تو میشه جایی حفظ آبرو کرد
.
عاشقی کردن و باید همه از تو یاد بگیرن
تو نباشی آدما از غم دلتنگی میمیرن
.
عشق پاک مادرانه پیش احساس تو هیچِ
تو همون گلی که عطرت تا ته دنیا میپیچه