چرا نمی فهمی
تجسم لبهات
تمومش استرسه

چرا نمیزاری
صدای احساسم
به قلب تو برسه

یه خونه ی خالی
با قاب عکس تو
همین برام بسه

غریبه اینجا نیس
تحرک چشمات
همش برام هوسه

یه نیمکت خالی
نگاه رو به افق
نشسته تنها منم

غروب پایبزو
تو فکر آغوشت
بغل گرفته تنم

دلی شکست تر از
شکست مجنونم
یه قلب احساسی

خودت که میدونی
نباشی می میرم
منو که می شناسی