زندگی

زندگی مثه قطاره /که ماها مسافراشیم
هر کدوممون میتونیم/روی یه صندلی جاشیم

هر کی هر جا که نشسته / یکی هس که روبه روشه
اما ممکنه نفهمه / همونه که آرزوشه

بعضیا واگن به واگن / پی عشقشون میگردن
آخرش یهو میبینن/ اونا رُ پیاده کردن!

این مهم نیس که کدوم ایسگاه سوارت میکنن
این مهم نیس که کدوم ایسگاه پیادَت میکنن
اما سخته اونایی که با تو همسفر شدن
یه روزی به صندلیِ خالیت عادت میکنن!

آدما میانو میرن / کوپه پر میشه وُ خالی
سرِ بعضیا رو شیشه س / با یه جمله ی سوالی

کی بلیطو دستمون داد؟ / واسه چی سوارمون کرد؟
واسه چی نپرسید از ما / به سفر دچارمون کرد؟

همقطارا رُ ندیدیم / بسکه چشمامونو بستیم
یهو از خواب میپریمو / میبینیم پیاده هستیم!

از این نویسنده بیشتر بخوانید:

https://www.academytaraneh.com/107133کپی شد!
655
۱۲
۲