« نشد «
« نشد »
به این تنهـــایی ِ ممــتد، به این حــال و هــوای ِ گـَس
به این پوچــی ِ تحمـیلی ، به این تکــرار ِ بی بُن بَس
به این بغضای بی موقع ، به این چشمــای خود درگیر
به این یادای طــــولانی ، به این تسکــین بــــــی تاثیر
به این ساعت ، به این خواب ِ – زمستونی ِ مشکوکش
به این آرامـــش ِ کــــــال ِ پـُر از ایهـــام و ناکــــوکش
به این شب های بی پایان ، به این قـرصای خواب آور
به باورهــای شک دارم ، به این حـــسّ ِ عــــذاب آور
به این خامــوشی ِ متـــروک که آواری رو این لبــهان
به آدم هــای بی ربطـــی که لبخــند ِ منو می خــــوان
نشد عـــادت کنم بی تو ؛ نشــد این زجـــرو از بر شـم
نشد دیوونگــیم کم شه ؛ نشــد که ســـر به را تر شـم
نشد خــالی شم از حسرت ؛ نشد کــم بودنـت کــم شـه
نشد که بودنت مـــرهم – واسـه دردای دیگـــه م شـه
چقــد دامــن زده دوریــت بــه این دلتنگــیای مـَـشـت
بایــد بازم برتگـــردوند بـه این آغوش ِ بی برگـــشت